تبادل
لینک هوشمند
سیاستمداران انگلیسی قصد دارند مسلمانان را افرادی مشکل ساز جلوه دهند تا گناه اشتباهات خود در حمله به عراق و افغانستان و دیگر مشکلات جامعه انگلیس را به مسلمانان نسبت دهند.
پایگاه تحلیلی «استاپ وار» در مطلبی به قلم «راچل شابی» می‌نویسد: اگر شما در یک کشور اسلامی زندگی میکنید از طرق گوناگون و جالبی متوجه میشوید که ماه رمضان فرا رسیده است. اما پخش اذان در ساعت ۳ صبح توسط شبکه ۴ انگلیس در ماه رمضان آن هم برای کسانی که تا کنون چیزی از ماه رمضان نشنیدهاند خیلی جای تعجب دارد. این چنین اقداماتی را این شبکه عمدا برای تخریب دیدگاه ما نسبت به اسلام انجام میدهد. همچنین برخی روزنامه های متعصب نیز با انتشار این دست اخبار قصد دارند تا نشان دهند مسلمانان میخواهند قوانین شریعت اسلامی را به زور در بریتانیا اجرا کنند.
این امر تنها نمونه ای است از جوی که علیه اسلام در حال شکلگیری است و چنین وانمود میشود که مسلمانان سراسر جهان نوعی عبادت و نیایش دارند که وقت و زمان خاصی ندارد. اما آشکار است که برای ایجاد چنین جوی اوضاع باید بسیار وخیمتر از این حرفها باشد.
در اواخر ماه ژوئن امسال از مسجدی در شهر "والسال" انگلیس یک بمب دستساز پیدا کردند و مجبور شدند ۱۵۰ نفری را که برای نماز به مسجد آمده بودند را از مسجد خارج کنند. در موردی دیگر پلیس در حال تحقیق در مورد حملاتی است که اخیرا به یک کانون اسلامی در شمال لندن و یک مسجد در "گریمزبی" صورت گرفته است. در این حملات با بمب های آتشزا به مراکز گفته شده حمله شده است آن هم در حالیکه مردم برای نماز آنجا گردآمده بودند. یکشنبه گذشته بسته ای مشکوک در یکی از مساجد "لیورپول" پیدا شد و گورستان مسلمانان "نیوپورت" در جنوب "ولز" با رسم نشانه ای صلیب شکسته مورد بی حرمتی قرار گرفت. و چهارشنبه گذشته نیز روی دیوارهای مسجدی در "ردیش" از توابع "ورچسترشایر" باز هم نشانه نازیها را با اسپری نقش کردند.
این موارد تنها چند نمونه از حملات نژادپرستانه اخیر به مساجد است و تازه هنوز سخنی از تهدیدکردن مسلمانان به مرگ، توهین به آنها، برداشتن حجاب از سرشان و قرار دادن سر خوک بیرون منازلشان به میان نیاورده ایم. به نظر میرسد مسلمانان کمتر مواردی از این دست را گزارش میکنند و با این وجود یک گروه دیدبان حقوق بشر در انگلیس در هفته پس از قتل "لی ریگبی" در "وولویچ"، ۲۱۲ مورد حملات با انگیزه تنفر را گزارش کرده است.
در پاسخ به بمبگذاری شهر "والسال"، پلیس "وست میدلند" روزنامه ای را که اعلام کرده بود این حمله تروریستی نبوده است را وادار کرد تا خبر خود را تصحیح کند. توجه داشته باشید که بر اساس قانون مبارزه با تروریزم سال ۲۰۰۰ عملی اقدام تروریستی به حساب میآید که هدف از آن «ترساندن بخشی از مردم» باشد و کسانی که برای نماز به این مساجد میآمدند هم با دیدن این اقدامات و گسترش آن به وحشت میافتند. اما برخی از رسانه های انگلیس به جای اینکه اعلام کنند که این افزایش چشمگیر حمله به مسلمانان چه امر خطرناکی است تنها تلاش میکنند آنرا بی اهمیت جلوه دهند. زمانی که یک گروه دیدبان حقوق بشر اعلام کرد که حمله به مسلمانان چقدر افزایش یافته است، روزنامه های تلگراف و دیلیمیل گفتند که این گزارشها دروغ است و دیدبانهای گروه مذکور حتما از روشهای نادرست استفاده کرده اند.
سپس مقاله هایی در روزنامه ها چاپ شد که ادعا میکرد «صنعت اسلام هراسی» در کار است تا مسلمانان را مظلوم و ستمدیده جلوه دهد تا با این کار بتواند برای مسلمانان حمایت و کمک های مالی به دست آورد. پشتیبانی حمایت از این دست مقالات از سوی کل نظام فرهنگی انگلیسی صورت میگیرد. مثلا همین امر را "تونی پارسون" در روزنامه "میرر" اعلام کرده است. او در مقاله خود میگوید:«ما مردم انگلیس مردمی متمدن و باادب و دارای تحمل هستیم که اصلا نمیتوانیم متعصب باشیم یا به دیگران تنفر بورزیم.»
چهل درصد از حمله به مسلمانان که سال گذشته صورت گرفته است و یک گروه دیدبان حقوق بشر آنرا ثبت کرده است توسط هواداران گروه نژادپرست «اتحادیه دفاعی انگلیس» انجام گرفته است. اما این حملات تنها در جامعه ای صورت میگیرد و بعد به دست فراموشی سپرده میشود که گمان میکند کمی نفرت و شک نسبت به مسلمانان عیبی ندارد و پذیرفتنی است.
اخیرا پژوهشی توسط بنیاد گفتگوهای راهبردی در مورد گروههای تندرو صورت گرفته است که نشان میدهد این گروهها توجه خود را از یهودیان به مسلمانان متمرکز کرده اند چرا که نفرت از مسلمانان اخیرا در جامعه انگلیس طرفداران بیشتری پیدا کرده است و اسلام هراسی به سطحی بسیار خطرناک و گسترده رسیده است و دلیل آن هم حمایت چهره های عمده سیاسی انگلیس از آن است.
مثلا "چارلز مور" این حق را دارد که در روزنامه تلگراف مقاله بنویسد و بگوید که گروههایی مانند «اتحادیه دفاعی انگلیس» «واکنش گروههای کارگری انگلیسی می باشند» و اقدامات آنها ناشی کتاب هایی مانند کتاب واکنش های نژادی ایناچ پاول است.
همانگونه که "گاوان تیتلی" یکی از نویسندگان کتاب «مشکلات جامعه چند فرهنگی یا نژادپرستی در عصرنئولیبرال» میگوید این امر بخشی از تاریخ نژادپرستی است که به «صنعت اسلام هراسی» به چشم «صنعت تازه روابط نژادی» نگاه میکند که هر دو محرکی کاذب برای گروه های دارای شرایط نامساعد به حساب می آیند. به گفته تیتلی:«این اصطلاحات کاملا شکل گرفته اند و به همین خاطر به سادگی نیز می توان آنها را گسترش داد. روش کار کاملا مورد تمرین قرار گرفته است و آن عبارت است از آزمون و تکرار حملات و هدف از آن رسیدن به قدرت است.»
اما در عین حال گروه های لیبرال چپ اعتقاد دارند که مسلمانان در انگلستان به خودی خود مردمانی مشکل سازند که علاقه دارند از باقی مردم کناره بگیرند، به جامعه وفادار نیستند، تمایل به تندروی دارند و با ارزش های دموکراتیک که برای رسیدن به آنها زحمات فراوانی کشیده شده است سر ستیز دارند. تونی بلر یکی از هواداران کلاسیک این نوع تفکر است و اخیرا نیز در مقاله ای که در روزنامه دیلی میل نوشته است در مورد «مسئله مسلمانان» هشدار داده است.
اگر ما همچنان مانند بلر و دیگران بر این امر پابفشاریم که رابطه ای میان حمله انگلستان به عراق و افغانستان با حملاتی که در داخل به مسلمانان میشود وجود ندارد آنگاه باید به دنبال دلیل دیگری باشیم و آن دلیل هم چیزی نخواهد بود جزء آنکه مسلمانان را مردمی مشکلدار و مشکل ساز بدانیم. اما بدان ترتیب مسلمانان را جامعه ای «باتلاق» مانند خواهیم دید که باید آنرا «خشکاند» و مردمش تندروهایی آدمکش هستند که «به خود کمربند انفجاری میبندند». همه نقل قول های داخل کمان را سیاستمداران انگلیسی بر زبان رانده اند.
اگر همه موارد فوق را در کنار هم بگذاریم حاصل آن سخنان بلر است که در آن «اسلام» و «اسلامگرایی» به شکلی مشکل آفرین با هم ترکیب شده اند و این میل وجود دارد که همه اسلامگرایان را جهادیونی خشونت طلب معرفی کند.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
