
در خاطره ای از شهید مهدی باکری آمده است:
روزی در کنار یکی از خاکریزها با فرماندهان محور مشغول برنامه ریزی بوده است، که ناگهان صدای فریاد" یا حسین" یک بسیجی، همه نگاه ها را به سمت خاکریز می کشاند.
چند لحظه بعد، دو نفر آن بسیجی را با برانکارد می آورند، در حالی که گلوله ای به دست راست و تیری به نرمه گوشش اصابت کرده است و از آن خون می آید.
بسیجی نگاهش در نگاه آقا مهدی گره می خورد و با احترام می خندد. آقا مهدی هم به طرف او دست تکان می دهد تا برانکارد از آنجا دور شود.
ناگهان آقا مهدی با ناراحتی- به فرماندهان- می گوید:شما خودتان را مسئول می دانید؟
کسی چیزی نمی گوید.
آقا مهدی ادامه می دهد: مسئولیم، همه ما مسئولیم در برابر جان این بسیجی ها- اشاره به خاکریز- این خاکریز، آتش خور خوبی برای توپ های دشمن است. من به بچه های مهندسی اعتماد داشته ام و دارم، ولی الان می بینم که خاک به اندازه کافی ریخته نشده است. شما چه فرماندهانی هستید که به این مسائل توجه ندارد؟
یکی از فرماندهان می گوید: آقا مهدی! تا حد لازم خاک ریخته اند، زیادتر از این، هم وقت گیر است و هم هزینه بیشتری در بردارد.
آقا مهدی با تندی می گوید: اگر برای تکمیل شدن یک سنگر متحمل یک میلیون تومان هزینه هم بشویم، یک موی بسیجی ما، صد برابرش ارزش دارد؛ اگر نقص در ساختمان سنگر باعث صدمه دیدن یک رزمنده، حتی به اندازه ای که از دماغش خون بیاید، بشود، چه کسی در قیامت جواب می دهد؟
همه فرماندهان سکوت می کنند و آقا مهدی می گوید: حالا می توانید بروید! در امان خدا!
وقتی همه رفتند، آقا مهدی بی سیم را بر می دارد و با قرارگاه تماس می گیرد و با صدای محکمی می گوید: محسن جان تو از امروز موظفی به تدارکات فشار بیاوری و پیگیری کنی که از این به بعد یک روز در میان به بچه های خط میوه تازه یا کمپوت بدهند. اگر تدارکات لشکر نمی تواند تامین کند از بازار بخرند، من به عهده می گیرم.
آشنایان ره عشق در این بحر عمیق غرقه گشتند و نگشتند به آب آلوده
فارغ از دیدگاه مثبت یا منفی نسبت به توافق ژنو، دستیابی بدان طی روزهای اخیر آنچنان در بوق و کرنا شده که گویی شق القمری از سوی دیپلمات های مذاکره کننده با 5+1 صورت گرفته است!
«ژنو» واژهای که شاید همانند بسیاری از واژگان دیگر چون "پاریس"، "گلستان"، "ترکمانچای"، "598"، "سعدآباد" و ...؛ هرگز از یاد و خاطر ایرانیان پاک نخواهد شد.
حال سوال اینجاست که حکاکی «ژنو» بر اذهان ملت، موجب سربلندی ایشان خواهد بود یا سربهزیریشان؟!
آیندگان چه ذهنیتی نسبت به تنظیمکنندگان ایرانی مفاد توافق نامه ژنو خواهند داشت؟!
آیا میتوان نام مذاکرهکنندگان ژنو را در زمره "عباس میرزا"ها و "امیرکبیر"ها و "مصدق"ها قرار داد یا معالأسف میباید اسامیشان را در ذیل نامهایی چون "میرزا آقاخان" و "وثوقالدوله" گنجانید؟!
جوابگویی به این سوالات تنها در گرو پاسخ به سوالی بسیار پیشپا افتاده و کوچکتر است و آن اینکه «چه دادیم و چه گرفتیم؟!»
جهت آنکه به سیاه نمایی و عدول از اعتدال متهم نشویم ابتداً «چهها گرفتیم ...» را بر میشماریم:
:: اول؛ آزادسازی رقمی درحدود 8 میلیارد دلار از دارایی های بلوکه شده ایران.
:: دوم؛ کاهش برخی تحریم ها در حوزه بانکداری، طلا، خودرو و پتروشیمی.
:: سوم؛ تأیید تلویحی (نه تصریحی!) حق غنی سازی هسته ای جمهوری اسلامی ایران.
معلوم نیست چرا درخواست ورود بانوان به ورزشگاهها که مخالفت علما با آن پیشتر اعلام شده است، بار دیگر در یک برنامه تلویزیونی پربیننده مطرح میشود؟
عادل فردوسی پور شب گذشته در برنامه نود درخواستی را به حالت کنایه از محمد رویانیان مطرح کرد که پیش از آن، اکثر علما و مراجع تقلید با آن مخالفت کرده بودند.
به گزارش گروه ورزشی صراط، در تماس تلفنی شب گذشته برنامه نود با مدیرعامل پرسپولیس، فردوسی پور با توجه به در پیش بودن بازی دوستانه ستارگان میلان و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی، با لحنی کنایه آمیز از رویانیان خواست تا با توجه به نفوذی که دارد شرایطی را به وجود آورد که بانوان بتوانند در ورزشگاهها حاضر شوند!
اگرچه پاسخ رویانیان – مطابق پیش بینی – منفی بود و او مقدمات ورود بانوان به ورزشگاه ها را مهیا ندانست اما واقعیت این است که بعید بود مجری برنامه نود انتظار پاسخ دیگری از رویانیان داشته باشد.
با این وجود مطرح کردن موضوعی توسط مجری برنامه نود، که سال ها قبل توسط بالاترین مقام اجرایی وقت کشور مطرح شده و حتی کار به نامه نگاری نیز کشیده شده بود و در نهایت با مخالفت بسیاری از علما از انجام آن صرف نظر شده بود، چه معنایی می تواند داشته باشد؟
تنها نتیجه درخواست فردوسی پور در این شرایط احتمالا می توانست مطرح شدن دوباره این بحث غیرضروری باشد و معلوم نیست چرا چنین درخواستی که مخالفت علما با آن پیشتر اعلام شده است، در یک برنامه تلویزیونی پربیننده مطرح می شود؟