پليس «چاراويماق» از يك قاچاقچي كالاهاي ضدفرهنگي، 10 هزار ثوب لباس خارجي منقش به نشان و تصاوير شيطان پرستي ضبط كرد.
به گزارش خبرنگار كيهان، اين قاچاقچي مدتها در اين زمينه فعاليت داشته است و هنگامي كه ماموران نيروي انتظامي با هماهنگي مقامات قضايي به صورت غافلگيرانه وارد محل فعاليت او شدند، چاره اي جز تسليم پيدا نكرد.
بنابه اخبار دريافتي، فرد دستگير شده در بازجويي ها، اتهام وارده را پذيرفته و به واردات اينگونه پوشاك ضدفرهنگي و توزيع آنها در استان محل سكونت خود و ديگر شهرهاي كشور اعتراف كرد.
توقيف سه لنج حامل كالاهاي ضدفرهنگي در كيش
همچنين به گزارش خبرنگار كيهان در كيش، سه فروند لنج باري حامل دهها محموله قاچاق ضدفرهنگي شامل تصاوير و نشان هاي شيطان پرستي، مواد مخدر، مشروبات الكلي و سي دي هاي مبتذل و مستهجن در اين جزيره توقيف شد.
اخبار ارسالي از كيش حاكي است پس از دستگيري متهمان و اعتراف همگي آنها به جرم خود، محصولات توقيفي بنابه دستور مقامات قضايي و با حضور مسئولان محلي و صدا و سيماي اين جزيره به آتش كشيده شد.

دشمنان دین در روزگار معاصر، برای ضربه زدن به اسلام اصیل و ناب، در کنار شبهه پراکنی های بی حد و حصر خود و در کنار تلاش برای فرقه سازی های مذهبی، از شگرد تولید و تکثیر رقبا نیز بهره می برند. در دوران اخیر، حجم عظیمی از ادیان و مذاهب نوظهور را در مقابل اسلام پدید آورده اند و با تمام توان در همۀ کشورهای دنیا به تبلیغ آنها می پردازند. متأسفانه در این جهت موفقیت های زیادی هم به دست آورده اند و در این زمینه لازم است همۀ اقشار مختلف مردم آگاهی داشته باشند و فریب این ترفند اسلام ستیزی جدید - که با نام معنویت خواهی و عرفان گرایی و دین خواهی به فعالیت می پردازد - را نخورند. رشد قارچ گونۀ گروه های معنویت گرا در کشورهای اسلامی، از جمله در جمهوری اسلامی ایران، باید با حساسیت و دقت بیشتری مورد مطالعه قرار گیرد. نکتۀ حایز اهمیت در این معنویت های نوظهور آن است که اینان به صورت شبکه ای فعالیت می کنند و همگی آنها در خدمت اهداف و مبانی مدرنیته و لیبرال دموکراسی هستند. همۀ مبانی لیبرال دموکراسی را به خوبی می توان در معنویت هایی چون معنویت دالایی لاما ، سای بابا ، اوشو ، اکنکار ، پائلو کوئیلیو ، رام الله و امثال آنها دید.1

این شگرد جنگ نرم علیه جمهوری اسلامی ایران از دهۀ هفتاد، به طور جدی در کشور ما آغاز شد؛ به این صورت که در کنار ورود تدریجی برخی از این معنویت ها، همچون معنویت سرخ پوستی و عرفان جادویی و همچنین معنویت های بودایی و هندی ، زمینه های اندیشه ای گرایش به این نوع ادیان و معنویت ها در دهۀ هفتاد و با تضعیف فقه و شریعت از سوی برخی به اصطلاح روشن فکران دینی فراهم شد. طرح اسلام فقاهتی و قرار دادن مدیریت علمی در مقابل مدیریت فقهی و خشک و خشن وانمود کردن نگاه فقهی به اسلام و امثال آن، همگی زمینه های فکری و نظری گرایش به معنویت های فقه گریز یا فقه ستیز را فراهم کرد. گرایش عده ای از جوانان تحصیل کرده به فرقه های شریعت گریز صوفی و معنویت های نوظهور بر این بستر روییده و در این چهارچوب قابل تبیین و توجیه است.

یکی از ابعاد مهم اعتقادی که این ادیان و فرقه های غرب ساخته، به صورت مشترک، آن را مورد حملۀ همه جانبه قرار داده اند، مسئلۀ معاد است. آنان سعی دارند با شبهات گوناگون، معاد و وجود جهان آخرت را انکار کرده و به جای آن مسئلۀ تناسخ و زندگی های پی در پی در همین دنیا را مطرح نمایند.2 بدون شک، یکی از مهم ترین ارکان اعتقادات اسلامی، آخرت باوری و اعتقاد به معاد است. ایجاد شبهه در این باور و سست کردن اعتقاد مردم، به ویژه جوانان، نسبت به آن، افزون بر تضعیف اعتقادات و باورهای اسلامی، می تواند آسیب های فراوان سیاسی و دفاعی نیز برای کشور ما پدید آورد. اگر اعتقاد به معاد نباشد، در آن صورت شهادت و جهاد و مبارزه در راه خدا، معنایی نخواهد داشت. توماس فریدمن در این باره می گوید: "جنگ با این دشمن (اسلام) با ارتش ممکن نیست؛ بلکه باید در مدارس، مساجد و کلیساها و معابد به رویارویی با آن پرداخت و در اين راه جز با همکاری روحانیون، کشیشان و راهبان، نمی توان به پیروزی دست یافت".

1برای آشنایی بیشتر با این حوزه، ر.ک: احمد حسین شریفی، درآمدی بر عرفان حقیقی و عرفان های کاذب.

2برای توضیح بیشتر در این زمینه، ر.ک: همان، ص 225-209

یکی از شیوه های مبارزه با اسلام، تمرکز بر فرقه سازی در درون جوامع اسلامی است؛ ایجاد یا تقویت فرقه هایی به ظاهر اسلامی برای ضربه زدن به اسلام اصیل و اسلام جهادی و اسلام ناب. نظام سلطه، تجربۀ موفقی از فرقه سازی در جهان اسلام دارد. استعمار پیر در دوران استعماری خود، تقریباً در قرن نوزدهم میلادی، این تجربه را در جهان اسلام پیاده کرد و بهره های فراوانی نیز از آن گرفت. به عنوان مثال، تجربۀ ایجاد فرقۀ انحرافی وهابیت در عربستان،1 بابیت و بهائیت در ایران،2 اسماعیلیۀ جدید3 و همچنین قادیانیه4 در هندوستان، طالبانیسم در پاکستان و افغانستان ، تقویت و ترویج سلفی گری در جهان اهل سنت، همگی از تجربه های موفقی است که استعمار پیر، بیشترین نقش را در ایجاد آن و یا بیشترین بهره گیری را از آنها داشته است. کلنل استوارت، رئیس سازمان جاسوسی انگلستان در هند، دربارۀ چگونگی ایجاد فرقۀ اسماعیلیۀ جدید، در خاطراتش می نویسد: دستوری از رؤسا به من رسید که تا هر چه زودتر عده ای را به دور آقاخان جمع کنم و مقدمات دینی تازه، فراهم کنم. من از دینی که قرار بود عنوان شود، هیچ اطلاعی نداشتم. خود آقاخان نیز مطالب زیادی در آن باره نمی دانست. به همین جهت خواستم تا مستشرقین و یا مأموران مذهبی هندوستان اطلاعات کامل در این باره به ما بدهند5.

البته این ترفند، تاکنون در ایران اسلامی به جایی نرسیده؛ اما جهان سلطه هرگز از ایجاد فرقه های دینی در جهان تشیع ناامید نشده است. سعی می کند با استفاده از مسئلۀ مهدویت و همچنین با تحریف حقایق عاشورایی در هیئت های مذهبی نفوذ کند و از این مهم ترین نقطۀ قوت جامعۀ شیعه، علیه آن بهره برداری نماید. تلاش در جهت تقویت تفکراتی همچون تفکر انجمن حجتیه در مورد حکومت اسلامی، در همین جهت قابل ارزیابی است. نویسندگان کتاب ساخت شبکه های مسلمان میانه رو پس از آنکه حمایت از دموکراسی را از شاخصه ها و ویژگی های مسلمانان میانه رو (آمریکایی) معرفی می کنند، در این باره می نویسند: حمایت از دموکراسی، مستلزم مخالفت با مفاهیم دولت اسلامی است؛ به ویژه مفاهیمی که مستلزم اِعمال قدرت سیاسی توسط یک نخبۀ روحانی خود انتصاب (!) است؛ همانند مورد ایران. مسلمانان میانه رو [آمریکایی] بر این باورند که هیچ کس نمی تواند از جانب خدا صحبت کند؛ بلکه این اجماع جامعه است که خواست و ارادۀ خدا را در یک مورد خاص تعیین می کند. در اسلام دوازده امامی شیعه، سنت سابقه داری در مورد تقدیر باوری (quietism) وجود دارد؛ و باور و اعتقادی شیعی در زمینۀ اقتدار سیاسی که معتقد است خداوند، در زمان غیبت امام، اجازۀ برقراری حکومت دینی را نداده است. این سنت توسط ایده های خمینی گرا در مورد حکومت دینی، در ایران و جاهای دیگری که تحت نفوذ حکومت ایران هستند، سنت گردید. در عین حال این سنت در عراق و جاهای دیگر به عنوان یک بنیان بالقوه برای توسعۀ دموکراسی پابرجاست.6

فیلم کمدی ‘چه روز زیبایی’ ساخته ی شرکت رسانه‌ای متعلق به ‘سیلویو برلوسکونی’، که مسلمانان را به تروریسم متهم می کند رکورد فروش را در سطح یک فیلم محلی به طرز بی‌سابقه‌ای شکسته است.

به گزارش خبرنگار دیپلماسی عمومی مشرق، شرکت رسانه‌ای “مدوسا ” متعلق به “سیلویو برلوسکونی”، فیلمی کمدی با موضوع توهین آمیز تروریسم اسلامی و با عنوان “چه روز زیبایی” را تولید کرده است که رکورد فروش را در سطح یک فیلم محلی به طرز بی‌سابقه‌ای شکسته است.. برلوسکونی از جمله چهار غول رسانه ای جهان محسوب می گردد که پا به میدان جنگ نرم علیه اسلام گذاشته است.
خبرگزاری آکی ایتالیا نوشت: این فیلم توانسته فقط در دو هفته اکران 42 میلیون دلار فروش کند. داستان فیلم درباره یک نگهبان امنیتی است که شیفته ی یک زن عرب می‌شود که این زن در حال طراحی بمب‌گذاری “میلان دومو” است.
این فیلم همچنین فیلم هولوکاست محور “روبرتو بنیگنی” که در سال 1997 ساخته شد و فیلم “زندگی زیباست” که سه بار برنده جایزه اسکار شده است و به مدت 13 سال عنوان پرفروش‌ترین فیلم محلی را در اختیار داشت، از میدان به در کرده است.
فیلم “چه روز خوبی” توسط شرکت “مدوسا” تولید شده و بودجه‌ای معادل 6.6 میلیون دلار برای آن هزینه شده است. “گیامپائولو لتا” مدیرعامل شرکت مدوسا گفت که این فیلم سینمایی ورای خوش‌بینانه‌ترین پیش بینی‌های شرکت عمل کرده است.
این فیلم توسط تیمی از نسبتا تازه‌واردها به سینما و “چیکو زالونه” کمدین مشهور تلویزیون، ساخته شده که در “مدیاست” ایفای نقش می‌کند. مدیاست یک شرکت رسانه‌ای متعلق به “سیلویو برلوسکونی” نخست وزیر ایتالیاست که صاحب شرکت مدوسافیلم نیز هست.
لتا گفت: موج جدیدی از کمدی‌ جدید و خوش ساخت ایتالیایی در راه است و این چیزی است که مدوسا در حال کار روی آن است.
ایتالیا از گذشته‌های دور به دلیل ژانر کمدی آن معروف بوده است که به دهه 1950 میلادی باز می‌گردد و شامل آثاری از اساتیدی شناخته شده مانند “دینو ریزی”، “پیترو جرمی”، “ماریو مونیچلی” و بسیاری دیگر است.
در حال حاضر ایتالیا در حال تجربه احیای دوباره در سینمای ایتالیایی است و چهار فیلم از 10 فیلم برتر سال 2010 فیلم‌های کمدی ایتالیایی محلی بودند.
سینما مهم ترین ابزار غرب برای ستیزه ی نرم علیه جهان اسلام است.