وزارت بهداشت مصر از کشته شدن 7 نفر و زخمی شدن 261 نفر دیگر در درگیری های صبح امروز سه شنبه در میدان های "رمسیس" و "النهضه" و خیابان البحر الاعظم قاهره خبر داد.
به نقل از شبکه العالم و به نقل از خبرگزاری "الشرق الاوسط"؛"خالد الخطیب" رئیس اداره مرکزی اورژانس و فوریتهای پزشکی وزارت بهداشت مصر اعلام کرد که 137 تن از مجروحان این درگیری ها پس از درمان از بیمارستان مرخص شدند و 124 نفر دیگر همچنان تحت مداوا قرار دارند.
الخطیب خاطرنشان کرد: در درگیری های میدان رمسیس و پل اکتبر 134 نفر زخمی و دو نفر از تظاهرات کنندگان کشته، در میدان رابعه العدویه 5 نفر زخمی، در میدان النهضه و اطراف دانشگاه قاهره 114نفر زخمی و 4 نفر کشته و در خیابان البحر الاعظم و خیابان المحطه نیز 8 نفر زخمی و یک نفر کشته شده است.
به دنبال ادامه درگیری های مسلحانه بین هوادران مرسی و اهالی خیابان المحطه و الجیزه، یک فروند بالگرد ارتش مصر برای کنترل اوضاع در آسمان میدان الجیزه به پرواز درآمد.
در درگیری های شب گذشته بین هواداران و مخالفان محمد مرسی در میدان رمسیس قاهره 401 نفر به دست نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
هشام برکات دادستان کل مصر نیز به عادل السعید رئیس دفتر فنی و پیگیری دادگاه استیناف اسماعیلیه دستور داد فورا تحقیقات گسترده ای درباره رویدادهای میدان رمسیس و خیابان البحر الاعظم انجام دهد.
پیوندهای تاریخی بین سوریه و مصر بیش از آن بوده است که امروز بهنظر میرسد. مصر و سوریه، دو پایگاه بزرگ جنبشهای روشنفکری در جهان عرب بودهاند و بالاخص عقاید «پانعربیستی» در این دو کشور ریشه دوانده است.

دوران محمد مرسی را باید دوران اوجگیری اختلاف و جدایی مصر و سوریه از یکدیگر تلقی کرد. شاید در هیچ برههای از برهههای تاریخ معاصر جهان عرب، دمشق و قاهره تا این حد از یکدیگر دور نمانده بودند.
وقتی محمد مرسی برای تحویل ریاست جنبش عدم تعهد به تهران آمد، تندترین سخنان او نه متوجه اسرائیل، بلکه متوجه حاکمان سوریه بود و گروه نمایندگی سوریه نیز در پی شنیدن سخنان تند او، جلسه را ترک کردند. وقتی مرسی از قدرت برکنار شد، شاید تندترین سخنان در استقبال از این واقعه، از سوی رئیسجمهور سوریه صادر شد.
اما علیرغم این تندیها، تاریخ گواهی میدهد که پیوندهای تاریخی بین سوریه و مصر بیش از آن بوده است که امروز بهنظر میرسد. مصر و سوریه، دو پایگاه بزرگ جنبشهای روشنفکری در جهان عرب بودهاند و بالاخص عقاید «پانعربیستی» در این دو کشور ریشه دوانده است. در شرایطی که غالب کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس از نظر تولید اندیشه نوعی رکود تاریخی را تجربه میکردند، اندیشمندان در مصر و سوریه فعالتر از تمام نقاط جهان عرب بودند.
* آرمان اتحاد عرب و «جمهوری عربی متحده»